Zübeyir Abiyi Kaleme Almak Baya Zormuş
6 Şubat depremini anlatmaya çalışmayacağım, yaşanan acıları, feryat ve figanları, duyulmayan çığlıkları ve kesilen nefesleri.
Anlatmak basit gelir herkesin yaşadığı, asla unutulmayacak olan kaderin mükafat karşılığında bize yaşattıklarını.
Deprem felaketinin ilk günlerinde bizlerde basın camiası olarak ilk önce meslektaşlarımızı merak ettik, arayıp ulaştıklarımız, iyiyim diyenler olduğu gibi arayıp ulaşamadığımız ve nasılsın sorusunu soramadıklarımız da oldu.
Bunlardan biri de Zübeyir Pektaş abimiz idi. Önce iyi dediler, sonra kendisini kurtarılamadı ailesi iyi denildi sonra ise son duymak istediğimiz haber geldi. Kendisi ve ailesi kurtarılamadı denildi.
Ben Zübeyir abiyi her gördüğümde kara gözleri cenneti andıran Talha’yı da görürdüm. Tatlı, mayası sağlam, edep ve ahlak olarak büyümüş ve sonra küçülmüş gibi bir karaktere sahip yeğenimiz idi.
Talha babası ile çok sık gelirdi Kahta’ya misafirimiz olur, programlarda elinde küçük fotoğraf makinası ile fotoğraf çeker, basın camiamızın en küçük neferi olarak katılım yapardı. Nerede Zübeyir abiyi görsek mutlaka yanında Talha’yı da gördürdük.
Ama şimdi gözlerimiz onları arıyor ama nafile ..
Zübeyir Pektaş abimizin emaneti olan kızı Nazire Fırat bana ‘’abi gazeteyi devam ettireceğim ve onun kalemini ortada bırakmayacağım ve ondan sonra gazetenin ilk sayısını çıkaracağım. Bu vesile ile bir yazı istiyorum’’ deyince hüzün ve mutluluğu bir arada yaşadım.
Zübeyir abinin ve aile fertlerinin çoğunun ahirete göçmesi ve geride Nazire kardeşimizin kalması. Bu duygu zor anlatılır. Ama Zübeyir abinin giderken hoş bir seda bıraktığı hepinizin malumudur.
Bu yazı bana çok ağır geldi, rahmetli Haci Bozkurt abimin vefatından sonra, kaybettiğimiz basın camiamızın kaybettiğimiz değerleri için yazdığım ikinci yazı. Haci abiyi yazarken çok hüzünlendim şimdi de Zübeyir abi ve ailesini yazmak baya zorladı beni.
Zübeyir abinin sosyal medya hesabına bakınca şu fotoğraf çok dikkatimi çekti.
Talha Covid-19 zamanında ‘’Evde Kal Çocuk, Güzel Günler gelecek’’ diye bir yazı yazarak pencere önünde güzel günleri bekliyordu.
Olmadı ne yazık ki..
Güzel günler gelmedi Talham.
Daha zor ve çetin günler geldi.
Binlerce canımız gitti, taş üstünde taş kalmadı, acı zılgıtların olmadığı hiçbir ev kalmadı.
Lakin bizler iman etmişiz, dünyanın geçici olduğuna, ebedi dünyaya hepimizin er veya geç gideceğine.
Mekanın cennet olsun Zübeyir abi. Rahmetle anıyorum sizi ve ailenizi..
